Σάββατο 5 Απριλίου 2014

Η πολιτική διάσταση του κλαρινογαμπρισμού


     Όλες και όλοι παρατηρούμε καθημερινά τριγύρω μας να εξαπλώνεται το φαινόμενο του κλαρινογαμπρισμού. Για όσους δε γνωρίζουν τον ορισμό, ο κλαρινογαμπρός έχει μερικά από τα κάτωθι χαρακτηριστικά: φοράει μπλούζα με βαθύ V για να φαίνεται το καλοξυρισμένο του στήθος, έχει μούσια τουλάχιστον 3 εβδομάδων, έχει τατουάζ σε εμφανή σημείο, το μαλλί του έχει 3 κιλά ζελέ, πηγαίνει τουλάχιστον 5 φορές την εβδομάδα στο γυμναστήριο, έχει i-phone 5 για να μπορεί να βγάζει συνέχεια φωτογραφίες από τις βραδινές του εξόδους, ενώ συχνάζει συνέχεια σε κλαμπο-μπουζουκτσίδικα μπαράκια όπου χτυπιέται με τους ρυθμούς της Πάολας, του Παντελίδη και λοιπών άλλων σκυλάδων.

     Γιατί μας νοιάζει όμως να καταπιαστούμε με μία μόδα που εκ πρώτης όψεως δε φαίνεται να έχει σχέση με την πολιτική; Γιατί ίσα ίσα έχει και μάλιστα πολύ μεγάλη. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή: 1) ο κλαρινογαμπρός είναι απολιτίκ. Δε θα κάτσει να ασχοληθεί με την κατάσταση στη χώρα του την ίδια ώρα που έχει να αντιμετωπίσει σοβαρότερα προβλήματα όπως π.χ. ποιο ζελέ είναι καλύτερο ή σε ποιο σκυλάδικο θα πάει το βράδυ. Αυτή όμως η απολιτίκ αντίληψη που κυριαρχεί είναι τέρμα πολιτική. Κυρίως τα χρόνια πριν την κρίση, η πολιτική δεν ήταν της μόδας. Μία ολόκληρη γενιά, οι σημερινοί 20άρηδες που είναι κλαρινογαμπροί, γαλουχήθηκαν με το lifestyle και την πίστη στην καλοπέραση. Χωρίς να αμφισβητούν την κατάσταση που επικρατούσε τριγύρω τους, έπεσαν στο λήθαργο του καταναλωτισμού και του θεαθήναι, επιδιώκοντας με κάθε μέσο την έκθεση τους στον κόσμο. Ειδικά με την ανάπτυξη των social media, αυτό έγινε ακόμη πιο εύκολο. Facebook, twitter, instagram και άλλα, δίνουν τη δυνατότητα στον καθένα να μπορεί να προβάλλει τον εαυτό του κατά το δοκούν. Βλέποντας, επομένως, ότι η εύκολη λύση είναι η αυτοπροβολή, την ίδια ώρα που η ενασχόληση με τα κοινά και την πολιτική "δεν πουλάει", ο κλαρινογαμπρός δεν ασχολήθηκε ποτέ στα σοβαρά με την πολιτική. Δε θα έριχνε έτσι γκόμενες, οπότε γιατί να χαλιέται;

     2) Ο κλαρινογαμπρός, ωστόσο, ψηφίζει συνέχεια στις εκλογές. Και μάλιστα την περίοδο εκείνη ( αλλά μόνο εκείνη), θα το διατυμπανίσει με ενθουσιασμό. Ο κλαρινογαμπρός θα ψηφίσει όπως τον έμαθαν οι γονείς του, με βάση δηλαδή το ατομικό συμφέρον. Δε θα κοιτάξει το συλλογικό καλό, αφού δεν τον νοιάζει. Θα κοιτάξει πώς θα είναι βολεμένοι οι δικοί του και κατ'επέκταση και αυτός. Ίσα ίσα, θα προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί τις εκλογές, αφού έχει πολλές γνωριμίες στα μπαρ και στα σκυλάδικα, οπότε μπορεί να έχει συμφέρον και από εκεί. Φυσικά και θα ψηφίσει κόμματα της Δεξιάς, ενώ συνήθως θα αισθάνεται και περήφανος για την πατρίδα του, κάτι που μπορεί να τον οδηγήσει να ψηφίσει και την Χρυσή Αυγή. Εξάλλου, η Χρυσή Αυγή εξιδανικεύει το όνειρο του: γραμμωμένο σώμα, γυναίκες και δύναμη ( βλέπε Κλασιδιάρη με εκείνη την ξανθιά πατσαβούρα)

     3) Από τη παραπάνω παράγραφο προκύπτει φυσικά και η τρίτη και κυριότερη θέση μου για τη πολιτική υπόσταση του κλαρινογαμπρού. Ο κλαρινογαμπρός δεν έχει ΠΑΙΔΕΊΑ. Και προσοχή σε αυτό: Δε λέω ότι δεν έχει εκπαίδευση, το αντίθετο μάλιστα. Οι περισσότεροι έχουν βγάλει το λύκειο και αρκετοί και το πανεπιστήμιο. Το μείζον πρόβλημα της κοινωνίας μας είναι η έλλειψη παιδείας. Η παιδεία ξεκινάει από το σπίτι και συνεχίζεται στο σχολείο. Όταν τα πρώτα χρόνια της ζωής του δεν έχει τα ερεθίσματα που θα διαμορφώσουν τον χαρακτήρα του, το παιδί δε θα αναπτυχθεί με έναν κριτικό τρόπο σκέψης, αλλά με μία εκ των ουκ άνευ αποδοχή του υπάρχοντος τρόπου σκέψης και κατ'επέκταση συστήματος. Όπως θα έλεγε και ο Αλτουσέρ, σε αυτήν την έλλειψη παιδείας συμβάλλουν καθοριστικά οι ιδεολογικοί μηχανισμοί του Κράτους, όπως το σχολείο, η εκκλησία, ο στρατός κ.ο.κ. Αν έχει μάθει με έναν τρόπο σκέψης, θα αρνηθεί a priori μία διαφορετική προσέγγιση της πραγματικότητας και θα μείνει εγκλωβισμένος στο καβούκι που έχουν στήσει για αυτόν. Για τον κλαρινογαμπρό δηλαδή που γεννήθηκε και μεγάλωσε μέσα σε ένα περιβάλλον άκρατου καταναλωτισμού και lifestyle, η διέξοδος μόνο εύκολη δεν είναι.

     ΥΓ. 1) Δε μου αρέσει να γενικεύω και έτσι αυτό το κείμενο σίγουρα δεν απευθύνεται σε όλους τους κλαρινογαμπρούς, αλλά σίγουρα καλύπτει μία μεγάλη μερίδα εξ'αυτών.

     ΥΓ. 2) Γράφοντας αυτό το άρθρο, άκουγα τον φανταστικό δίσκο των Pink Floyd "Animals". Έχω την πίστη, για να μην πω σιγουριά, ότι ελάχιστοι εκ των κλαρινογαμπρών θα έχουν ακούσει τους Pink Floyd, πόσω μάλιστα τον συγκεκριμένο δίσκο. Αυτό δεν τον αναφέρω για να υπονοήσω κάποιου είδους ανωτερότητάς μου, αλλά για να επισημάνω την έλλειψη γνώσεων για τις τέχνες πέρα από αυτά που προβάλλονται από τα κυρίαρχα media.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου